وبلاگ

تشخیص ترمیستور معمولاً به دو مرحله تقسیم می شود. فقط زمانی که هر دو مرحله نرمال باشد ترمیستور می تواند نرمال باشد. نوع مقاومت (NTC یا PTC) را نیز می توان در طی این دو مرحله تعیین کرد، همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است:

مرحله اول معمولا استفاده می شود: اندازه گیری مقاومت اسمی در دمای اتاق (حدود 25 درجه سانتیگراد). محدوده اهم مناسب را با توجه به مقاومت اسمی انتخاب کنید. مقاومت اسمی ترمیستور در شکل 5Ω است، بنابراین محدوده RX1 است و سیم های تست قرمز و مشکی دو الکترود را لمس می کنند. ترمیستور به ترتیب، همانطور که در شکل بالا نشان داده شده است، و سپس مقدار مقاومت اندازه گیری شده روی صفحه را بررسی کنید.

اگر مقدار مقاومت مطابق یا نزدیک به مقدار مقاومت اسمی باشد، به این معنی است که ترمیستور نرمال است.

اگر مقدار مقاومت 0 باشد به این معنی است که ترمیستور اتصال کوتاه دارد.

اگر مقدار مقاومت بی نهایت باشد به این معنی است که ترمیستور باز است.

اگر مقدار مقاومت بیش از حد از مقدار مقاومت اسمی منحرف شود، به این معنی است که عملکرد ترمیستور بدتر شده یا آسیب دیده است.

مرحله دوم می تواند تغییر کند اندازه گیری دما مقدار مقاومت برای نزدیک شدن به ترمیستور از شعله استفاده کنید (برای جلوگیری از سوختن مقاومت، اجازه ندهید شعله به مقاومت برخورد کند. همانطور که در شکل بالا نشان داده شده است، اجازه دهید حرارت شعله ترمیستور را گرم کند، سپس سرب های تست قرمز و مشکی را به این دو لمس کنید. به ترتیب الکترودهای ترمیستور، و سپس مقاومت اندازه گیری شده روی صفحه را بررسی کنید!)

اگر مقدار مقاومت در مقایسه با مقدار مقاومت اسمی تغییر کند، به این معنی است که ترمیستور نرمال است.

اگر مقدار مقاومت در جهت بزرگتر از مقدار مقاومت اسمی تغییر کند، به این معنی است که مقاومت ترمیستور PTC است.

اگر مقدار مقاومت در جهت کمتر از مقدار مقاومت اسمی تغییر کند، به این معنی است که مقاومت ترمیستور NTC است.

اگر مقدار مقاومت تغییر نکند به این معنی است که ترمیستور آسیب دیده است.

شرکت فناوری الکترونیک نانجینگ شیهنگ اغلب از دو روش بالا برای تشخیص ترمیستورها استفاده می کند!